porady na zdrowie

22.01.2020.

Strona główna

Strona główna

W bieżącym numerze

Najnowsze wiadomości

Archiwum

Login Form

Wrzos - jesienny lek

PDF

Drukuj

Email

Redaktor: dr Henryk Różański
06.10.2015.
Wrzos zwyczajny jest krzewinką zimozieloną z rodziny wrzosowatych, rozpowszechnioną w naszych lasach. Surowcem leczniczym jest ziele lub kwitnące szczyty pędów. Pozyskuje się od lipca do października, suszy w przewiewnym miejscu, z dala od promieni słonecznych. Po wysuszeniu przechowywać w światłoszczelnych pojemnikach. W handlu jest dostępny kwiat i ziele wrzosu. Cenny jest miód wrzosowy o barwie czerwono-brunatnej, należy do najdroższych. Zawiera polifenole, olejek eteryczny, flawonoidy (kwercetyna, mirycetyna) i antocyjany (leukodelfinidyna). Działa uspokajająco, moczopędnie, hamuje przerost gruczołu krokowego, wpływa przeciwzapalnie na układ moczowy, ochrania i wzmacnia naczynia krwionośne (venoprotectivum). Według dra Gerharda Madausa wrzos zawiera glikozyd fenolowy arbutynę - 0,5%, flawonoid kwercytrynę, garbniki katechinowe, kwas fumarowy, kwas galusowy, erikolinę (goryczka, glikozyd), ericynol i eridoninę. W nowszych pracach (np. Apotheker M. Pahlow, 2015 r.) dowiadujemy się o kolejnych składnikach czynnych: saponinach, znacznej ilości kwasu krzemowego i potasu. Z kolei dr Gazmend Skenderi w opracowaniu Herbal Vade Mecum (2003 r.) wymienił wśród składników czynnych kwas ursolowy, kwas chlorogenowy oraz oligomeryczne proantocyjanidyny. Wrzos nie doczekał się wpisania do Farmakopei Polskiej. Był zawsze poza lekospisami oficjalnymi. W większości krajów ziele lub kwiat wrzosu był dostępny w handlu, stosowany przez lekarzy ludowych i akademickich, lecz nigdy nie zyskał miana surowca farmakopealnego.
Zmieniony ( 05.01.2016. )
Czytaj

Wzajemne reakcje leków i ziół

PDF

Drukuj

Email

Redaktor: Katarzyna Głos
06.10.2015.
Każda substancja obca, która wnika do organizmu, ulega określonym procesom: wchłaniania, rozmieszczenia w organizmie, metabolizmu (biotransformacji) oraz wydalenia. Dotyczy to zarówno składników pokarmowych, używek, witamin, ziół czy leków. Na każdym z tych etapów może dochodzić do interakcji, to znaczy jedne substancje mogą hamować lub aktywować inne. Jeśli na przykład przyjmujemy preparaty z żelazem, które popijamy herbatą, ograniczamy ich wchłanianie do organizmu, gdyż taniny zawarte w herbacie wiążą jony żelaza. Wiele interakcji zachodzi na poziomie biotransformacji w organizmie. Każdy lek, czy surowiec zielarski ma swoją ustaloną ścieżkę metabolizmu, czyli modyfikacji chemicznej, która zmienia je w formę możliwą do wydalenia z organizmu. Metabolizm najczęściej zachodzi przy udziale układu enzymów cytochromu P450. Cytochrom to grupa białek występująca w komórkach, w największej ilości w komórkach wątroby, jelit, płuc i mózgu. Pojedynczy enzym nie jest specyficzny dla jednego leku i może metabolizować nawet kilkadziesiąt substancji. W związku z tym każdy lek, a także surowiec zielarski czy składnik pokarmowy, może być aktywatorem lub inhibitorem danego enzymu, a tym samym będzie wpływał na rozkład innych leków. Wyraźnym przykładem jest sok grejpfrutowy (…) Aktywny dziurawiec Dziurawiec (Hypericum spp.), zioło stosowane przede wszystkim przy niestrawności, biegunce, kolkach, również wykazuje działanie przeciwdepresyjne, przeciwbakteryjne i czy przeciwkrwotoczne.
Zmieniony ( 16.03.2016. )
Czytaj

Mumio - tajemniczy olej skalny

PDF

Drukuj

Email

Redaktor: lek.med.Krzysztof Błecha
06.10.2015.
Mumio to naturalna substancja używana w lecznictwie od tysięcy lat. Występuje w niedostępnych górach środkowej Azji na wysokości 2000 - 5000 m. Mimo trudności w pozyskaniu, ludzie zdobywają tę substancję dla jej niezwykłych własności prozdrowotnych. Stosowanie Mumio zaleca Tradycyjna Medycyna Chińska i tybetańska. Stosował ją Awicenna - starożytny arabski lekarz. Arystoteles zalecał przy dolegliwościach neurologicznych, w paraliżu i w epilepsji. Od kilku tysięcy lat była używana do leczenia przez ludy Persji i Syberii. Pochodzenie tej substancji nie jest znane. Uważa się, że są to przetworzone w skałach szczątki organiczne (roślinne i zwierzęce), które podlegały przemianom przez tysiące, może miliony lat i w pewnych warunkach wypływają na zewnątrz przez naturalne szczeliny skalne. W postaci maści stosowano ją do leczenia złamań kości, nerwobóli, także w chorobie reumatycznej. Przyspieszała leczenie alergicznych i ropnych chorób skóry (w tym infekcje gronkowcem złocistym). Działanie Mumio nie jest do końca znane, ze względu na bogaty skład chemiczny. Zawiera: składniki archaicznych roślin, aminokwasy (glutamina, glicyna, fenylolalanina, lizyna, seryna, tyramina, walina, tyrozyna, kwas aspargainowy, histydyna, prolina, metionina), polifenole, alkaloidy, biopierwiastki (żelazo, miedź, nikiel, kobalt, chrom, potas, magnez, mangan, cynk, stront, fluor, jod, glin, selen, siarka, tytan, wanad), witaminy (B, C, P, K), fosfolipidy, sterydy naturalne, olejki eteryczne, terpeny. Większość naukowców uważa, że ta substancja stymuluje układ odpornościowy, przyspiesza proces gojenia się i regeneracji tkanek. Wykazuje także działanie adaptogenne czyli ułatwia przystosowanie organizmu do trudnych warunków środowiskowych. Mumio ma ponadto działanie przeciwzapalne, antyseptyczne i przeciwalergiczne. Posiada prozdrowotne właściwości w przypadku wrzodów żołądka i dwunastnicy oraz stanach zapalnych przewodu pokarmowego.
Zmieniony ( 20.01.2016. )
Czytaj

Borowina czarne złoto

PDF

Drukuj

Email

Redaktor: lek.med. Urszula Gołaszewska
06.10.2015.
Peloidoterapia to rodzaj zabiegów wchodzących w skład kuracji uzdrowiskowej, wykorzystujących naturalny surowiec jakim są złoża borowinowe. Podlegają one ochronie i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, te wykorzystywane do leczenia uzdrowiskowego muszą pochodzić z obszarów uzdrowiskowych oraz spełniać wymagania chemiczne oraz mikrobiologiczne. Zacznijmy od tego, czym jest borowina czyli torf. Jest to produkt powolnego butwienia szczątków roślinnych i zwierzęcych w warunkach beztlenowych (tzn. przy utrudnionym dostępie powietrza) i dużej wilgotności. Torf tworzy się przez setki tysięcy lat, roczny jego przyrost wynosi od 0,5 do 20 mm, zatem nie powinno nas dziwić, że bywa nazywany „ czarnym złotem”. Składa się on z części organicznej i nieorganicznej, a ich wzajemny stosunek do siebie wyszczególnia torfowiska wysokie, przejściowe i niskie. Najwyższym stopniem rozkładu charakteryzują się torfy typu wysokiego, te są najbardziej cenione w lecznictwie uzdrowiskowym. Jakie składniki i cechy działają na zdrowie? Borowina jest substancją biologicznie aktywną. Krzywdzące i świadczące o niewiedzy są pospolite opinie o tym, że to tylko „kąpiel w błocie”. W składzie borowiny wyróżnia się frakcję bituminową: żywice, woski, kwasy humusowe i huminowe, sterole, polifenole, terpeny oraz liczne sole mineralne: wapń, sód, jod, siarkę, żelazo, magnez, potas, krzem, itp. Zawarte w jej składzie kwasy huminowe powodują hamowanie aktywności hialuronidazy (enzymu ułatwiającego rozprzestrzenianie się drobnoustrojów w organizmie) oraz innych enzymów pobudzających frakcję granulocytów, rozszerzają naczynia krwionośne (…)
Zmieniony ( 05.01.2016. )
Czytaj

Bieganie - najlepsze ćwiczenie dla każdego

PDF

Drukuj

Email

Redaktor: lek.med.Tomasz Nocuń
06.10.2015.
Bieganie, to po chodzeniu również naturalna i prosta forma ruchu, jaką możemy uprawiać w każdych warunkach. Najlepszym ćwiczeniem na rozwój wytrzymałości jest bieganie na długie dystanse, ale w sposób nieprzesadny, aby nie odczuć niedoboru tlenu. Najpożyteczniejsza jest umiarkowana aktywność fizyczna, dostosowana do indywidualnych możliwości każdego człowieka. Bieg powinien być spokojny tak, abyśmy mogli prowadzić swobodną rozmowę. Oddychanie jest najbardziej wydajne, gdy nasz puls nie przekracza 130 uderzeń na minutę. Wtedy nie dopuszczamy do niedoboru tlenu i nie męczymy się. Zachowujemy entuzjazm do ćwiczeń i traktujemy je jak zabawę. Tak możemy przebiec i przemaszerować komfortowym tempie nawet 100 km, robiąc niezbędne przerwy. Ćwicząc umiarkowanie, nie doprowadzimy do przemęczenia, przetrenowania, utraty entuzjazmu i wypalenia się. Takie ćwiczenia powinniśmy wykonywać z przyjemnością i traktować jako zabawę. Te, podczas których doświadczamy bólu, nie są dla nas dobre. Trenowanie biegów na długie dystanse powoduje wzrost wytrzymałości i objętości serca. Serce przerasta. Jeżeli masa ciała jest niska, nawet poniżej normy, wtedy nasz organizm ma większą możliwość do wysiłku wytrzymałosciowego.
Zmieniony ( 05.01.2016. )
Czytaj

Zobacz też…

«« start « poprz. 1 2 nast. » koniec »»

Pozycje :: 1 - 9 z 17

Pierwsze strony

Reklama